27.XI Więcej Światła - Rozjaśnienie 2

WIĘCEJ ŚWIATŁA
(http://wiecejswiatla.xpx.pl/)

ZAPRASZA NA
DRUGIE ROZJAŚNIENIE

Zapraszamy wszystkich na niecodzienne wydarzenie kulturalne. W przestrzeniach Hotelu Forum już 27 listopada zbiorą się artyści prezentujący swoje działa: muzykę, grafikę, performance, instalacje, fotografie. Tego dnia ujrzysz znanych jak i początkujących młodych artystów. MUSISZ TAM BYĆ!




...ciemno...światło schodzi do podziemi! Odsłania swą ciemn stronę
Przed wejściem zostawisz pisemny podpis pieczętujący Twój udział w
nietypowym spotkaniu ze sztuką...


Miejsce:: Hotel Forum (Kraków, Ul. Marii Konopnickiej 28)
Kiedy:: 27.11.2009
Start:: 19:00
Wejście:: 5zł (Wszystko za 5zł)
//////////////////////////////////////////////////////////////////////
Kto::
MAŁGORZATA „KRYSIA” MARASZEWSKA // Malarstwo
PIOTR BUJAK // Projekt wideo
MATEUSZ MOCZULSKI // Fotel Horum
KRYSIA KOLOWCA // Zdjęcia
JAŚMINA PARKITA i MONIKA WIŚNIEWSKA // Projekt lampiony
BOLESŁAW CHROMRY // Skandal
YAKAYAK // Projekt foto
ŁUKASZ SUROWIEC // Projekt ?
XAWERY WOLSKI // UWAGA RICKY
ABRA // „Piekło Dantego”
KATARZYNA SOKÓŁ // Grafiki
TOM TOM // Profile
PIOTR CZOP // Zdjęcia
SALA R1
POMIESZCZENIE „WIĘCEJ ŚWIATŁA”
I inni...
//////////////////////////////////////////////////////////////////////
Sala MANIFESTÓW:
Rewolucja kulturalna // RIP: A Remix Manifesto // Manifest Kanibala
//////////////////////////////////////////////////////////////////////
MUZYKA:
Panathic Takh
Mrc.Krz@noise
Dj. Edee dee // radiofonia, piękny pies
Snifula // www.myspace.com/snifula
Kakofonix/NWE // minimal/techno
//////////////////////////////////////////////////////////////////////
Film::
MATEUSZ MOCZULSKI // „Nowy Człowiek”
SŁAWEK SCHUTY // „Oblubienica”
JOANNA WÓJCIK // „Harem Taxi” – animacja
MAX SWINTON // “Mr. Pike” “Mr. Fox”
„SPECJALNY POKAZ PRYWATNY” WIĘCEJ ŚWIATŁA
//////////////////////////////////////////////////////////////////////
PLAN:
19:00 WEJŚCIE
19:30 Kakofonix/NWE koncert
21:00 „Oblubienica” film Sławka Shuty
21:30 Snifula koncert
22:15 Joanna Wójcik - „Harem Taxi” ; Max Swinton - “Mr. Pike” “Mr. Fox” ; Mateusz Moczulski – “Nowy Człowiek” drugi pokaz filmowy
23:00 Mrc.Krz@noise koncert
00:00„SPECJALNY POKAZ PRYWATNY”
01:00 Panathic Takh/ Frakcja frywolta/kraków w detroit house/ minimal techno
02:00 DJ EDEE DEE & VJ runTripper live set

Podczas Rozjaśnienia nasi znajomi z Rezerwatu Winyli będą sprzedawać znakomite płyty!

!!!ZAPRASZAMY!!!

21.XI Zorka Wollny

Otwarta Pracownia
Własny pokój
Zorka Wollny
21.XI 2009 (sobota)
godzina 20:00

Pokaz filmów Zorki Wollny i spotkanie z artystką prowadzone przez Ewę Małgorzatę Tatar.

W sztuce Zorki Wollny wyróżnić można trzy główne, nachodzące na siebie i przeplatające się ze sobą nurty. Pierwszym, najczęściej podejmowanym, jest wątek feministyczny. Drugim jest nurt instytucjonalny: zarówno krytyki instytucji w sensie dosłownym, jak i dekonstrukcji instytucji zinternalizowanych przez widza lub przez obiekt poddawany obserwacji. Jej sztuka to intymne opowieści z bardzo czytelną - ukazaną przy pomocy środków formalnych lub fabularnych - sympatią do filmowanych, z szacunkiem i ciekawością, pomimo dystansu czy wręcz krytyczności wobec wyrażanych przez nich przekonań. Trzeci nurt w sztuce Zorki to zainteresowanie sposobami obrazowania, samym obrazem i jego funkcjonowaniem w kulturze. Uwypuklone tu wątki koegzystują ze sobą w sztuce Zorki, a dodatkowo jej oeuvre łączy w budowaną konsekwentnie całość częsta kooperacja z innymi twórcami, korespondencja z innymi tekstami kultury oraz rozproszone autorstwo.

W ramach projekcji zostaną wyświetlone trzy filmy: dwa epizody z Córek (2008), Łucja szalona (2008) i Czarny film (2009).

Córki to praca zainspirowana poematem Bożeny Keff Utwór o matce i ojczyźnie (2008) oraz Lo-fi Stories - muzycznym projektem Michała Jacaszka opartym na motywach dźwiękowych z bajek dla dzieci, a także samymi baśniami-słuchowiskami w wykonaniu P.P. Polskie Nagrania artystka nakręciła rodzinną sagę kobiet. W pięciu onirycznych epizodach ukazała członkinie swojej rodziny: matki, córki, siostry mówiące o sobie nawzajem, swoim doświadczeniu bycia kobietą i o dziedzictwie przekazywanym z pokolenia na pokolenie.

W inspirowanym Szklanym kloszem Sylvii Plath Czarnym filmie wyraźnie spersonalizowana kamera jest tożsama z artystką, a film jest jej swoistym autoportretem, rodzajem thrillera psychologicznego mówiącego o irracjonalnym lęku doświadczanym w konfrontacji ze światem: tu innymi kobietami.

Innym spojrzeniem, afirmatywnym wobec wspólnoty doświadczeń kobiet-artystek jest oparta na dramacie Don Nigro Łucja Szalona (2008). Obraz odwołuje się do realizacji klasyczek polskiej sztuki feministycznej i do ich biografii symbolicznych. Zorka stworzyła z nich ikonograficzny i intymistyczny palimpsest-pomnik dla tego, co w kulturze spychane na margines, niepotrzebne. Informacja prasowa: EMT

Zorka Wollny (1980) - artystka wizualna, najczęściej pracująca przy użyciu kamery wideo i/lub performerów. Absolwentka Pracowni Intermedialnej Zbigniewa Sałaja i Grzegorza Sztwiertni krakowskiej ASP (dyplom 2006). Wyróżniona w Konkursie im. Eugeniusza Gepperta (2007), finalistka konkursu Deutsche Banku Spojrzenia (2009). Współtworzy Fundację 36,6.

Ewa Małgorzata Tatar (1981) - krytyczka i historyczka sztuki, kuratorka, wykładowczyni, feministka. Doktorantka w IHS UJ. Redaktorka pism "Obieg" i "Panoptikum". Redaktorka Linii Wizualnej w wydawnictwie Korporacja Ha!art.

cyt. otwartapracownia.com

15.X Moon Hostel

Galeria Zderzak
Moon Hostel

Monika Chlebek (malarstwo),
Dawid Czycz (malarstwo),
Julita Paluszkiewicz (film)
oraz Monika Szwed

15 października - 3 listopada2009
wernisaż 15 października o godzinie 19:00

9.X Tomasz Domański w OP

Otwarta Pracownia
Smutek Szczęścia
Tomasz Domański
9.X.2009 (do 30.X) godz. 19

Tomkasz Domański urodził się w Giżycku w 1962 roku. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1988-93). Dyplom uzyskał w pracowni rzeźby u profesora Leona Podsiadłego. W 1995 wyjechał na roczny staż akademicki do Indii na Banaras Hindu University w Varanasi. W latach 1995-1996 odbył podróż po Indiach i Nepalu, która w istotny sposób wpłynęła na jego sztukę.

Wernisaż oraz wykład Tomasza Domańskiego pt. "POMNIKI CZASU" rozpocznie się o godz. 19.00, 9-go października.

---

7.X o godzinie 19.00 odbędzie się w OP wykład Renaty Rogozińskiej pod tytułem Obrazy światłem pisane. Recepcja ikony w sztuce XX wieku.

24.IX Ewa Partum

Foto Medium Art
Politics is Temporary Art Remains
Ewa Partum
24.09.2009 godz 18








Wystawę tworzą zdjęcia i filmy przypominające dawniejsze działania artystki.
Podczas wernisażu, artystka zaprezentowała performance.

---

Ewa Partum - studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w latach 1963-1965. Później, w 1965-1970 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1970 roku obroniła dyplom na temat poezji jako sztuki. Jest jedną z najwybitniejszych współczesnych performerek. Jako jedna z pierwszych w Polsce zaczęła zajmować się sztuką konceptualną. Obecnie artystka mieszka i pracuje w Berlinie.

24 września (czwartek) o godzinie 18 w galerii Foto-Medium-Art odbędzie się wernisaż indywidualnej wystawy Ewy Partum. W ramach ekspozycji Politics is Temporary Art Remains (Polityka przemija, sztuka pozostaje) zostaną zaprezentowane prace artystki, które powstawały od lat 70. aż do dzisiaj. Wybór monumentalnych fotografii, realizacji konceptualnych idei, dokumentacji performanców i multimedialnych instalacji został zogniskowany na zagadnieniach rozwoju nowatorskich form kreacji artystycznej, podejmowanych w okresie neoawangardy i konceptualizmu oraz na praktyce społecznej artystki, najsilniej kojarzonej z wystąpieniami ruchu feministycznego. Wernisażowi będzie towarzyszyć performance artystki, podejmujący dyskusję z tradycją literacką awangardy krakowskiej, w którym wykorzysta teksty Tadeusza Peipera.

Idee artystyczne Ewy Partum dyskutują o problemach uniwersalnych ale w nowym typie. Nie odwołują się do wzniosłych narracji społecznych i politycznych, które niegdyś wydawały się monolitem, a teraz zostały rozrzedzone przez czynniki współczesności. Polityka rozumiana, w sensie realizowanej ideologii, jest zmienna. Wytwory myśli politycznej żyją krótko, zmieniają się koniunkturalnie, gubiąc ideały. Sztuka, ze względu na daleki od tradycyjnych form przekazu język – wypracowany oryginalny system, porusza treści płynne, bo tożsame z każdym kolejnym, innym i indywidualnym odczytaniem. Sztuka jest czytana przez kolejne pokolenia i wciąż żyje – odnajdując i generując sensy.

Znamienna dla konceptualnej i efemerycznej twórczości Ewy Partum jest konsekwentna postawa artystyczna, która wynika z działań na polu poezji konceptualnej (m.in. Poezja aktywna, 1971-1973), tautologii (m.in. Ćwiczenia, 1972), badań medialnych (Drawing TV, 1976) i rozwija się w artystyczną praktykę społeczną – celne i bezkompromisowe podważania status quo. Efemeryczne akcje i powstałe na tej bazie dokumenty piętnują stereotypowe funkcje kobiety w społeczeństwie, zinstytucjonalizowanej kulturze (m.in. legendarny performance Stupid Woman, 1981) i tradycji sztuki (Hommage a Leonardo da Vinci, 1986). Stawia to Ewę Partum w szeregu autorek najcelniej sformułowanej współczesnej krytyki społecznej. Niemniej frapujące są stosunkowo nowe działania, zmierzające do przedefiniowania sfer publicznej i prywatnej, ukazujące ich przemieszanie w obliczu tragedii i ich mass medialnych spektakli, które dają prawo do publicznego oglądania dramatów (Katastrofy są codziennością, sztuka powstaje rzadko, 2001/2006). Łącznikiem, pozornie odmiennych dziedzin, abstrakcyjnego świata idei konceptualnych oraz problematyki uwikłań i wykluczeń wydają się pozostawać wartości tradycyjne: oryginalność i wzniosłość idei artystycznej, a także zrównanie sztuki z pojęciem wiedzy (Akt myśli jest aktem sztuki, 1989).

Kurator wystawy: Krzysztof Siatka

cyt. http://foto-medium-art.com

19.IX Szczyt bohaterów

Bunkier Sztuki
Szczyt bohaterów
wystawa zbiorowa
18 września 2009
o godz. 18.






























Masa artystów. masa kuratorów.

kuratorki: Martyna Fołta, Ksenia Kaniewska, Daria Kieżun, Magdalena Majewska, Agnieszka Mazur, Urszula Ostrowska, Agnieszka Pawłowska, Eliza Suder-Tobiasz, Karolina Vysata

artyści: Paweł Althamer, Azorro, Anna Baumgart, Magda Bielesz, Olaf Brzeski, B. Buczek i M. Nawrot, Rafał Bujnowski, Bogna Burska, Oskar Dawicki, Kuba Dąbrowski, Kinga Dunikowska, Aneta Grzeszykowska, Grzegorz Klaman, Jerzy Kosałka, Tomasz Kozak, Anna Krenz, Paweł Kruk, Maciej Kurak, Agnieszka Kurant, Zbigniew Libera, Marcin Maciejowski, Przemysław Matecki, Joanna Rajkowska, Zbigniew Rogalski, Małgorzata Rozenau, Anna Senkara, Grzegorz Sztwiertnia, Twożywo, Paweł Wocial, Piotr Wysocki.

16.IX Międzynarodowe Triennale Grafiki

Bunkier Sztuki
Międzynarodowe Triennale Grafiki - Kraków 2009
główna wystawa konkursowa
16.09.2009 godz. 18:00
(do 11.10)

z wernisażu



Masa prac, masa ludzi. Dość dużo ciekawych prac, jednak wyraźnie widać dysproporcję jakościową pomiędzy tradycyjną grafiką a cyfrową. Ta druga ma niestety o wiele mniejszą siłę oddziaływania, nie przemawia do widza.

---

Główna wystawa Międzynarodowego Triennale Grafiki – Kraków 2009 tradycyjnie prezentowana będzie w całej przestrzeni Galerii Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki we wrześniu br. Organizatorzy już teraz zapraszają serdecznie na otwarcie, które odbędzie się 16 września o godz. 18.00.

Jak zwykle wraz z oczekiwaniem budzi się pytanie: jakie będzie Triennale 2009. Przez te trzy lata, które dzielą nas od ostatniej edycji w wielu dziedzinach naszego życia, również w sztuce zaszły wielkie zmiany. Mowa tu oczywiście o dalszym rozwoju technologii cyfrowych, ale też o światowej recesji i raptownym wyhamowaniu procesów globalizacji.

Czy skutki tych zmian odczuje krakowskie Triennale? Zobaczymy to na wystawie we wrześniu, gdzie zaprezentowanych będzie około 300 prac wybranych przez jury kwalifikacyjne spośród prawie 6000 propozycji nadesłanych na pierwszą, cyfrową fazę selekcji. Kurator wystawy Katarzyna Wojtyga przygotowuje ciekawą ekspozycję. Można będzie zauważyć odwrót od ekspresyjnych form abstrakcji i nieoczekiwany powrót do tematyki człowieka. Taki powrót do form retro widzimy już od jakiegoś czasu w muzyce i literaturze. Czy czeka nas zaskakujący zwrot w kierunku jakiejś nowej formy sztuki figuratywnej? To byłaby prawdziwa sensacja. Drugą istotną wiadomością, którą można już podać jest niesamowita ilość ok. 3000 zgłoszonych na krakowskie Triennale prac artystów polskich, przy czym w większości młodych twórców. To prawdziwa eksplozja aktywności prezentującej bardzo wysoki poziom młodej grafiki.

Trzecią ważną wiadomością, jest niezwykle dynamiczny rozwój imprezy, wystawa główna w Bunkrze Sztuki w Krakowie stała się centrum, wokół którego rozbudowuje się z każdą edycją coraz większy krąg wystaw partnerskich organizowanych w kilkunastu miastach w Polsce, ale też w Austrii, Niemczech i Hiszpanii. Już teraz przychodzą prośby o reekspozycję wystaw z zagranicy.

Jest jeszcze czwarta wiadomość, wielce zaszczycająca, oto wystawa główna MTG – Kraków 2009 została zaproszona do programu wystaw odbywającego się we wrześniu w Krakowie Kongresu Kultury Polskiej.

cyt. bunkier.art.pl

http://mtg.triennial.cracow.pl/pl/

24 IX Rafał Jakubowicz w Delikatesach

Delikatesy
Rafał Jakubowicz, Ein Lied
24 września 2009 godzina 19:00
wystawa trwa do 26.10.09


















Wystawa trochę rozczarowująca. Część oparta na modnym i ostatnio leitmotivie Auschwitz nie wnosi nic nowego. Ostatnio temat ten jest bez zastanowienia coraz częściej używany, co prowadzi do spłycenia faktu. Chyba jedynie w celu podniesienia rangi pracy. Część oparta na 'widoku z okien Austriackiego Forum Kultury w Warszawie' już lepsza, ale jakoś do końca nie przekonywująca.

---

Wystawa Rafała Jakubowicza „Ein Lied” to melancholijna i cicha, wyrażona prostymi środkami opowieść o powracającym stale temacie Zagłady. Przyczynkiem do powstania pracy był widok z okien Austriackiego Forum Kultury w Warszawie (usytuowanego przy ulicy Próżnej), oraz znaleziony przez artystę w archiwach Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau reprint obozowego śpiewnika. Autor odniósł się do pieśni, zatytułowanej „Esterwegen”, śpiewanej przez więźniów obozu
koncentracyjnego, z której pochodzą słowa: „Doch stets ein frohes Lied erklingt”

„Ein Lied” to pierwsza wystawa Rafała Jakubowicza w Krakowie.

cyt. www.delikatesy.org.pl

Rafał Jakubowicz urodził się w 1974 roku w Poznaniu. Jest malarzem, twórcą filmów wideo i instalacji, krytykiem sztuki. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu - Wydział Edukacji Artystycznej (1999) oraz Wydział Malarstwa, Grafiki i Rzeźby (2000). Obecnie jest doktorantem w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz wykłada na macierzystej uczelni.
W 2002 roku współzakładał grupę artystyczną Wunderteam. Od 2005 roku członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki - AICA. Mieszka i pracuje w Poznaniu.

5 IX Festyn pod mostem

Festyn pod mostem
Piotr Lutyński i Ulrich Lepka
5.09.2009
od godziny 20.00

muzyka, pokazy wideo, obiekty świetlne
przestrzeń pod mostem Józefa Piłsudskiego od strony ul. Krakowskiej

„Festyn pod mostem” to nawiązanie do wędrownych artystów, przemieszczających się z miasta do miasta teatralnym czy cyrkowym wozem, do kuglarzy, sztukmistrzów, do idei objazdowego kina, ale też do współczesnych działań prezentujących sztukę w przestrzeni publicznej.


90 lat temu po raz pierwszy Kurt Schwitters, niemiecki artysta, kompozytor i autor rzeźb-obiektów przestrzennych, wykorzystał w swojej pracy słowo MERZ, wokół którego stworzył później całą ideę twórczej działalności. Polegała ona na zbieraniu różnego rodzaju materiałów i wykorzystywaniu ich do kreowania nowej artystycznej rzeczywistości, zarówno w sztukach plastycznych, jak i w literaturze czy muzyce.
Wychodząc od idei niemieckiego dadaisty dwaj artyści Piotr Lutyński w Krakowie i Ulrich Lepka w Norymberdze niezależnie od siebie zbudowali dwa jeżdżące obiekty. W Krakowie ze starego mercedesa powstał artystyczny autobus, ruchoma pracownia, galeria, scena muzyczna, miejsce działań artystów i muzyków, które zmienia się i przemieszcza w czasie i przestrzeni. W Norymberdze na bazie starego wozu pocztowego Ulrich Lepka zbudował rzeźbę - przewoźny bar i pulpit DJ-eja, którego formę i kształt artysta tworzy w kontekście do miejsca, w jakim zostanie on usytuowany. Po raz pierwszy ustawił swój obiekt pod mostem na rzece Pegnitz w Norymberdze, później niespodziewanie pojawiał się w miejscach, w których nikt nie urządziłby zabawy: w opuszczonych przestrzeniach przemysłowych, na niezagospodarowanych placach, niedokończonych budowach, nadając im tym samym zupełnie inna rangę i awansując je znów do roli chętnie odwiedzanej przestrzeni publicznej.


Obaj artyści łączą w swojej twórczości nowoczesną formę artystyczną, taką jak happening, performance czy projekcje multimedialne z najstarszym sposobem prezentowania sztuki na ulicy, jaką właśnie był wędrowny wóz. Na wiślanych bulwarach, pod mostem Piłsudskiego oba grające pojazdy staną obok siebie, na brzegu rzeki pojawią się namioty-lampiony, wykonane przez krakowskich artystów, a na murach filmy wideo i projekcje multimedialne przygotowane przez krakowskich i norymberskich artystów.


Organizatorzy:
Fundacja Dom Kultury Alchemia
Dom Norymberski
Urząd Miasta Norymbergi
Urząd Miasta Krakowa
Województwo Małopolskie

Projekt zrealizowano dzięki wsparciu:
Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej

Współpraca:
Klub Alchemia
Klub Lokator

cyt. alchemia.com.pl

2 IX Nowi członkowie ZPAP 2009

Galeria Pryzmat
"Nowi członkowie ZPAP 2009"
2 września 2009 roku
o godzinie 18.00
(do 15 września 2009)

Nowi Członkowie ZPAP 2009: Barszczowski, Bartak, Lisikiewicz, Cholewa, Dudziak, Gadnicka- Włodarczyk, Janus, Jonarska, Kostrzewa, Murzyn, Okoń, Paluch, Rokosa, Styrylska, Wojtanowski, Wojtanowski.

Odszedł Jan Tarasin

8 sierpnia w Warszawie zmarł Jan Tarasin.













Wybitny malarz, grafik, rysownik, fotograf, eseista, profesor ASP w Warszawie oraz członek Grupy Krakowskiej.

Urodzony 11 września 1926 w Kaliszu, w latach 1946-51 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach malarstwa profesorów Zygmunta Radnickiego, Wacława Taranczewskiego i Zbigniewa Pronaszki oraz pracowniach grafiki profesorów Andrzeja Jurkiewicza i Konrada Strzednickiego. W 1962 roku został członkiem Grupy Krakowskiej. W latach 1963-1967 wykładał na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1967 roku przeniósł się do Warszawy. Tam w 1974 roku objął Samodzielną Pracownię Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych. W 1985 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego tej uczelni, a w 1987 został wybrany jej rektorem. Stanowisko to piastował do 1990 roku.

Jan Tarasin należy do klasyków współczesnego malarstwa polskiego. Jest uważany za przedstawiciela nurtu zmierzającego do abstrakcji, ale w swojej twórczości nigdy ostatecznie nie zerwał więzi ze sztuką przedstawiająca. Jego wczesne obrazy z lat 50. to przede wszystkim martwe natury komponowane ze zwyczajnych przedmiotów malowanych w duchu ascetycznego realizmu. Także w litografiach Tarasina z tego okresu pojawiał się realizm inny od oficjalnie wówczas obowiązującego, wyraźnie egzystencjalny i symboliczny (cykl Nowa Huta i jej mieszkańcy, 1954). W drugiej połowie lat 50. przedmioty na obrazach Tarasina zaczęły stopniowo tracić swoje podobieństwo do pierwowzorów pozbywając się powierzchownych skojarzeń i nabierając nowych, własnych cech. Nastąpiło wyraźne odprzedmiotowienie i uabstrakcyjnienie kształtów na płótnach. Pojawiły się układy elementów, które artysta nazywał po prostu "przedmiotami" i umieszczał w umownej, aluzyjnej przestrzeni (m.in. cykle Uczta, 1957; Brzeg, 1962-64; Antykwariat, 1968). Tarasina zawsze interesował świat przedmiotów. Zaczął od realistycznego zapisu przedmiotów, które redukował, upraszczał, aż powstał cały system znaków abstrakcyjnych i zbliżonych do abstrakcyjnych. Są to znaki - przedmioty, znaki-symbole, ślady kształtów wziętych z bezpośredniej, otaczającej nas rzeczywistości, przypominające litery nie istniejącego alfabetu. W przestrzeni obrazów Tarasina rozgrywają się skomplikowane i wielowątkowe akcje. Przedmioty i ludzie, a raczej znaki przedmiotów i ludzi, uproszczone i skondensowane, doprowadzone do plamy barwnej, grupują się i rozpraszają zgodnie z wewnętrzną logiką kompozycji. Tarsin traktuje obraz jako model intelektualny mówiący za pomocą plastycznych znaków o harmonii i dysharmonii w świecie. Interesuje go tropienie mechanizmów, za pomocą których natura projektuje i komplikuje zjawiska, koncentruje i rozprasza, kreuje i niszczy. Interesuje go współzależność między logiką, determinacją, nadrzędnymi prawami a przypadkiem. Podstawową zasadą malarstwa Tarasina jest budowa układów z przedmiotów, szukanie reguł rządzących tymi układami i rozbijanie ich. W 1962 roku Tarasin wyjechał na stypendium do Chin i Wietnamu. Echa wschodniej kaligrafii będzie można dostrzec w późniejszej twórczości artysty. W 1966 roku dochodzi do wyraźnej przemiany w jego malarstwie. Pojawiają się obrazy-collage, na których artysta umieszcza zatopione w gorącej masie drobne przedmioty lub ich fragmenty: liście, martwe owady, laleczki. Pierwsze takie prace, Mały rocznik statystyczny i Przedmioty policzone powstały podczas Sympozjum Artystów Plastyków i Naukowców w Puławach w 1966 roku. Etap malowania reliefów trwał dość krótko i artysta powrócił do malarstwa płaskiego. Przedmioty i krajobrazy na płótnach Tarasina nasuwają skojarzenia z naturą i rzeczywistością, chociaż mają swoją absolutną autonomię. Jak mówi sam artysta:

"Interesuje mnie pewien typ przedmiotowości doprowadzonej do abstrakcji".

W obrazach Tarasina z lat 70. nierozpoznawalne formy budowane były sylwetowo lub konturowo, komponowane najczęściej na białym tle w układach strefowych lub szeregowych, co nasuwa skojarzenia z tajemniczymi hieroglifami - symbolami, których znaczenia w pełni nie da się odczytać. Ta tendencja do silniejszego skontrastowania znaków z tłem płócien, niemal graficznego zapisu czarnych kształtów na jasnych tłach (np. cykl Kolekcja, od 1971 roku), utrzymała się w malarstwie Tarasina aż do lat 90. Znaki stały się, według słów samego artysty, "rzeczami na półkach", a on sam nazywał się chętnie "buchalterem, który zapisuje wszystkie możliwe, nie kończące się sytuacje". Przedmioty Trasina są bardzo zróżnicowane: przypominają formy organiczne, piktogramy, litery, proste figury geometryczne, łuki, owale, kwadraty, krzyże, koła, kropki i kreski występujące w wielu kombinacjach. Artysta uważa, że świat jest zbiorem przenikających się, dynamicznych układów, które różnią się swoją naturą i sposobami istnienia. Obrazy Tarsina to w gruncie rzeczy ciągłe malowanie tej samej idei: ukazywanie ruchu sprzecznych sił, ciągłej zmienności, budowanie układów cząstek pozostających ze sobą w różnych związkach. Cząstki te, znaki - przedmioty występują na jego płótnach w pewnych porządkach, na ogól w poziomych ciągach o mniejszym lub większym zagęszczeniu. Czasami warstwy nakładają się na siebie lub przenikają się ze sobą. W latach 80. przedmioty Tarasina stały się masywniejsze, bogatsze, bardziej rozbudowane. Wokół nich pojawiły się jaśniejsze w kolorze aury. W drugiej połowie lat 80. Tarasin skoncentrował się wyraźnie na analizie znaków, które ponownie zaczęły nabierać cech przedmiotów, ale zachowały jednocześnie zdolność bycia kilkoma na raz. Jeszcze bardziej się powiększyły, a ich aury uległy autonomizacji. W latach 90. zarówno przestrzeń, w której umieszczane były znaki, jak i same znaki zaczęły nabierać koloru, barwa stawała się bogatsza, bardziej gęsta, tła przenikały się z "przedmiotami", jak np. w cyklu Wylęgarnia przedmiotów, 1992.
W latach 1974-82 Tarasin wydał osiem autorskich Zeszytów, zbiorów fotografii przetworzonych metodą serigrafii i rysunków. Był to rodzaj notatnika, chwytającego życie "na gorąco", pierwsze zapisy i studia rysunkowe mające na celu odkrycie porządku i ładu rządzącego światem.. W swoich kompozycjach Tarasin doskonale łączy malarskość z linearnością, głębię z płaskością, nie ma w nich miejsca na perspektywę, ale wyraźnie wyczuwalna jest wewnętrzna przestrzeń. Uderzająca jest niezwykła jednorodność sztuki Tarasina: malarstwa, grafiki i rysunku. W każdej z tych dyscyplin można prześledzić historię powstawania znaku, od odtwarzającego wygląd rzeczy po abstrakcyjny symbol.

Ewa Gorządek, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, grudzień 2004

28 VIII Science&Fiction w Zderzaku

Galeria Zderzak
28 lipca - 26 września 2009
Science&Fiction

Jarosław Modzelewski
Wojciech Głogowski
Grzegorz Sztwiertnia
Bogusław Bachorczyk
Ziemowit Kmieć
i inni

“Fly me to the moon!” - podśpiewywał Neil Armstrong przechadzając się w kosmicznym skafandrze po powierzchni księżyca. Było to 40 lat temu. Galileusz, patrząc w niebo przez swój teleskop odkrywał księżyce Jowisza. Było to 400 lat temu. Z tych to powodów rok 2009 jest Międzynarodowym Rokiem Astronomii i Astronautyki; z powodów podobnych na ścianie w Zderzaku pojawi się “Amator Astronomii” (240x180 cm, tempera żółtkowa na płótnie). Letnia wystawa w Zderzaku, pod tytułem “Science&Fiction” zaprasza do badania ścieżek, które biorą swój początek w różnych dziedzinach nauk, a prowadzą, drogą wyobraźni - dokąd? Odpowiedzi na to pytanie szukajcie ma obrazach: Modzelewskiego, Głogowskiego, Sztwiertni, Bachorczyka, Kmiecia i innych artystów. Nowe, nieznane publiczności Zderzaka prace, nowe pomysły i nowe wrażenia. Do 12 września.

cyt http://www.pora.pl/event/science-fiction

23 VII Warpechowski i Kinga - Poematki

Mieszkanie 23
Warpechowski i Kinga - Poematki

23 lipca miał miejsce performance Zbigniewa Warpechowskiego i Kingi w Mieszkaniu 23.

Artysta, wraz z Kingą, 17 letnią dziewczyną poznaną w kawiarni przedstawił ciekawy performance na temat poezji.
'Scena' podzielona była na dwie części białą, półprzeźroczystą przesłoną. W tle grała nastrojowa muzyka. Warpechowski siedział z boku na krześle, a wzdłuż 'sceny' przechadzała się na biało ubrana Kinga trzymając szklankę wody. Artysta wstał i chwilę zatańczył z dziewczyną. Następnie artysta przypomniał czasy kiedy 'poezja była dobra' i podał kilka cytatów. Potem przytoczył kilka fragmentów z świeżo zakupionych tomików. Skończywszy, wyrwał kartki z tomików, miął i rzucał nimi w widownię. Po tym, oboje z martwymi rybami w ręku chodzili od widza do widza przekazując ostatnie słowa ryby - dmuchając lekko do ucha. Ryby zostały później wypatroszone, a z ich wnętrzności powstała kompozycja na płótnie leżącym na ziemi. Na koniec Warpechowski oznajmił, że teraz Kinga będzie jego poezją, jego Poematką, do końca życia.

17.07 Axel Maja w OP

Galeria Otwarta Pracownia
Axel Maja, Obecność polska we Francji
17 VII - 31 VII 2009

Axel Maja - francuski artysta malarz. W 1993 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Wimbledon (Londyn). W 1995 uzyskał dyplom (ENSBA) z jednogłośnym wyróżnieniem komisji egzaminacyjnej na Akademii Sztuk Pięknych w Paryżu. Studiował u Prof A. Zavarro, prof L. Cremonini, prof P. Carron, prof V. Bioules, prof J. M. Alberola.

Maria Wasilewska w OP

03.07 Galeria Otwarta Pracownia
Maria Wasilewska - Proces
wernisaż 3 lipca godzina 19.oo

Próbuję odnaleźć się w zinstytucjonalizowanym i zbiurokratyzowanym świecie.

Punktem wyjścia do realizacji "Proces" jest absurdalny w swych założeniach projekt stypendialny skierowany do Ministerstwa Kultury (dokładny, literalny odpis jego założeń na stronie http://www.mariawasilewska.pl/PL/projekty.html). Powstał z bezradności wobec praw panujących w dzisiejszym świecie sztuki na naszym, ojczystym gruncie.

Projekt ten, coś w rodzaju gry intelektualnej, bez względu na werdykt komisji stypendialnej, za każdym razem jest "wygrany", a jego autorka ma chwilową satysfakcję z pozornego pokonania systemu.

A sama wystawa?
Jest kontynuacją projektu. Wszystkie te papierzyska, podania, prośby, ankiety, odmowy, itd. poddaję recyklingowi i zamieniam je w element konstrukcyjny do stworzenia własnej przestrzeni.

Maria Wasilewska, 01.06.2009
cyt. za http://www.otwartapracownia.com

Maria Wasilewska urodziła się w 1971 roku w Toruniu. Studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, w pracowni rzeźby profesora Adolfa Ryszki. Dyplom z rzeźby zrobiła u profesora Macieja Szańkowskiego w 1966 roku. Głównie zajmuje się instalacją, realizacjacjami site specific i enviroment, tworzy obiekty przestrzenne.

Janina Kraupe w Artemis

Galeria Artemis
Janina Kraupe - Ideogramy
czwartek, 25 czerwca 2009 o godzinie 18.00













































Będzie to wystawa malarstwa, w piętnastolecie działalności galerii.
Mają być niepokazywane dotąd obrazy.

Seria obrazów, które pokazuję na tej wystawie, jest wyborem z ostatnich trzech lat mojej twórczości, stanowiąc formalnie pewną całość ponieważ doświadczenia prowadzą stopniowo do rozwinięcia osiągnięć czy to kolorystycznych czy kompozycyjnych. Natomiast impulsy tematyczne bywają różne – na ogół związane z doznaniami płynącymi z natury ale również z czasu, który przeżywa się intensywnie jak okres Bożego Narodzenia, czy rozmyśla o „Podróży na Wschód” lub czyta traktat o alchemii lub myśli o wierszach, którym brak słów.

Te obrazy są przeważnie napisane na tle, w którym kolory wyrażają emocje – są gorąco różowe jak w „Listach miłosnych” i płomienne jak w „Astralnych ogniach”, mają różne barwy ziemi w „Znakach zaoranych pól” i w „Pieczęciach ziemi”, są powtórzeniem pięknych linii i harmonii „Barw krakowskich gołębi”, przywołują śpiew ptaków w głębokiej zieleni górskich lasów w obrazie z 2009 roku. Na pograniczu muzyki i natury powstały takie prace jak „Ideogramy drzew”, „Ideogramy na błękicie” czy „Etiuda księżycowa”.

Wszystkie te obrazy są rezultatem moich poprzednich doświadczeń malarskich, należąc do całości obranej przeze mnie drogi twórczej.

Janina Kraupe maj 2009

Warpechowski w Otwartej Pracowni

Otwarta Pracownia
15 czerwca 2009 o 19.00 będzie miał miejsce wykład Zbigniewa Warpechowskiego pt. "WOLNOŚĆ".

i tak przy okazji, ciekawa informacja, że Zbigniew Warpechowski dnia 27 maja 2009 został uhonorowany w pełni zasłużonym złotym orderem Gloria Artis za dorobek twórczy.

Galeria Zderzak - Sprawy prywatne

Galeria Zderzak
"Sprawy Prywatne"
Katarzyna Sobczuk, Bettina Bereś, Beata Stankiewicz i Lorenzo Brusci
Od 19.06.2009 do 18.07.2009
Wernisaż nocny - rozpoczęcie o godzinie 22.00, 19.06.2009.
Kuratorem wystawy jest Beata Stankiewicz.

Projekt Sprawy prywatne nie jest brutalną inwazją na tereny prywatne. Jest spojrzeniem, krążeniem wokół, rozbudzaniem instynktów i uczuć. Subtelną grą wnętrza z tym, co na zewnątrz, sfery intymnej i publicznej. Jest opowieścią, którą z fragmentów wypowiedzi, obrazów i dźwięków, układa widz samodzielnie. Pokazane zostaną: obrazy Beaty Stankiewicz z cyklu 3d, oraz zrealizowany przez artystkę film pod tytułem Kłótnia, z muzyką Lorenzo Brusci, domki-obiekty Katarzyny Sobczuk oraz wyszywane serwetki Bettiny Bereś. Katarzyna Sobczuk i Beata Stankiewicz prezentowały już swoje prace w Galerii Zderzak podczas wystawy Wakacje z duchami w lecie 2008. Obiekty Bettiny Bereś pokazywane będą w Zderzaku po raz pierwszy.

7.06.2009 wystawy końcoworoczne asp

Pałac Sztuki TPSP
pl. Szczepański 3
Wystawa prac dyplomowych wszystkich Wydziałów
od 21 czerwca
pon-pt 8.15 - 18.00 sob-nd 10.00 - 18.00

pl. Matejki 13
Malarstwo, Rześba, Grafika, Scenografia, Tkanina Artysyczna

ul. Humberta 3
Grafika, Architektura Wnętrz

ul. Smoleńsk 9
Formy przemysłowe, Konserwacja i Restauracja Dzieł Sztuki

ul. Lea 27/29
Konserwacja i Restauracja Dzieł Sztuki

Galeria PWST
ul. Straszewskiego 22
Scenografia

Galeria Scenografii
ul. Gołębia 4
Scenografia

budynek dawnej Elektrowni Podgórskiej
ul. Nadwiślańska 4
Intermedia










ul. Piłsudskiego 21/8
Otwarta Pracownia Projektowania Mody

WYSTAWY CZYNNE 7 - 14 czerwca 2009 w godzinach 10.00 - 18.00

12.06.2009 wernisaż Jarosław Modzelewski

Otwarta Pracownia
Jarosław Modzelewski
12 czerwca 2009 (piątek)
o godz. 19.00

Będzie to wernisaż wystawy trwającej do 30 czerwca połączony z wykładem Jarosława Modzelewskiego poświęconym jego twórczości, inspiracjom oraz współczesnym zjawiskom w sztuce polskiej i zagranicznej.

Otwarta Pracownia
ul. Dietla 11
Kraków

11.06.2009 wernisaż Jarosław Modzelewski

Mieszkanie 23
Jarosław Modzelewski
Elektrociepłownia - impresje
11 czerwca 2009 (czwartek)
godz 19.00