Własny pokój
Zorka Wollny
21.XI 2009 (sobota)
godzina 20:00
Pokaz filmów Zorki Wollny i spotkanie z artystką prowadzone przez Ewę Małgorzatę Tatar.
W sztuce Zorki Wollny wyróżnić można trzy główne, nachodzące na siebie i przeplatające się ze sobą nurty. Pierwszym, najczęściej podejmowanym, jest wątek feministyczny. Drugim jest nurt instytucjonalny: zarówno krytyki instytucji w sensie dosłownym, jak i dekonstrukcji instytucji zinternalizowanych przez widza lub przez obiekt poddawany obserwacji. Jej sztuka to intymne opowieści z bardzo czytelną - ukazaną przy pomocy środków formalnych lub fabularnych - sympatią do filmowanych, z szacunkiem i ciekawością, pomimo dystansu czy wręcz krytyczności wobec wyrażanych przez nich przekonań. Trzeci nurt w sztuce Zorki to zainteresowanie sposobami obrazowania, samym obrazem i jego funkcjonowaniem w kulturze. Uwypuklone tu wątki koegzystują ze sobą w sztuce Zorki, a dodatkowo jej oeuvre łączy w budowaną konsekwentnie całość częsta kooperacja z innymi twórcami, korespondencja z innymi tekstami kultury oraz rozproszone autorstwo.
W ramach projekcji zostaną wyświetlone trzy filmy: dwa epizody z Córek (2008), Łucja szalona (2008) i Czarny film (2009).
Córki to praca zainspirowana poematem Bożeny Keff Utwór o matce i ojczyźnie (2008) oraz Lo-fi Stories - muzycznym projektem Michała Jacaszka opartym na motywach dźwiękowych z bajek dla dzieci, a także samymi baśniami-słuchowiskami w wykonaniu P.P. Polskie Nagrania artystka nakręciła rodzinną sagę kobiet. W pięciu onirycznych epizodach ukazała członkinie swojej rodziny: matki, córki, siostry mówiące o sobie nawzajem, swoim doświadczeniu bycia kobietą i o dziedzictwie przekazywanym z pokolenia na pokolenie.
W inspirowanym Szklanym kloszem Sylvii Plath Czarnym filmie wyraźnie spersonalizowana kamera jest tożsama z artystką, a film jest jej swoistym autoportretem, rodzajem thrillera psychologicznego mówiącego o irracjonalnym lęku doświadczanym w konfrontacji ze światem: tu innymi kobietami.
Innym spojrzeniem, afirmatywnym wobec wspólnoty doświadczeń kobiet-artystek jest oparta na dramacie Don Nigro Łucja Szalona (2008). Obraz odwołuje się do realizacji klasyczek polskiej sztuki feministycznej i do ich biografii symbolicznych. Zorka stworzyła z nich ikonograficzny i intymistyczny palimpsest-pomnik dla tego, co w kulturze spychane na margines, niepotrzebne. Informacja prasowa: EMT
Zorka Wollny (1980) - artystka wizualna, najczęściej pracująca przy użyciu kamery wideo i/lub performerów. Absolwentka Pracowni Intermedialnej Zbigniewa Sałaja i Grzegorza Sztwiertni krakowskiej ASP (dyplom 2006). Wyróżniona w Konkursie im. Eugeniusza Gepperta (2007), finalistka konkursu Deutsche Banku Spojrzenia (2009). Współtworzy Fundację 36,6.
Ewa Małgorzata Tatar (1981) - krytyczka i historyczka sztuki, kuratorka, wykładowczyni, feministka. Doktorantka w IHS UJ. Redaktorka pism "Obieg" i "Panoptikum". Redaktorka Linii Wizualnej w wydawnictwie Korporacja Ha!art.
cyt. otwartapracownia.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz