17.VI Przekleństwa wyobraźni w Bunkrze

Bunkier Sztuki
Przekleństwa wyobraźni
Hans Bellmer
Kasia Fudakowski
Piotr Janas
Dorota Jurczak
Tomasz Kowalski
Goshka Macuga
Edmund Monsiel
Jakub Julian Ziółkowski
17.VI.2010 (czwartek)
godzina 18.00
wystawa potrwa do 22.VIII.2010

Przekleństwa wyobraźni to wystawa, dla której punktem wyjścia stał się coraz silniej widoczny w malarstwie polskim nurt charakteryzujący się zwrotem w kierunku estetyki surrealizmu i abstrakcji. Jest w nim miejsce na sztukę intymną, introwertyczną, odbijającą wewnętrzne światy twórców. Nawarstwiające się narracje autobiograficzne odsłaniają przestrzenie zbudowane ze snów, lęków i obsesji autorów. Tym, co wydaje się łączyć światy artystów jest widoczna w pracach „podróż do wnętrza ciała”, ubrana w kostium surrealizmu fascynacja cielesnością wyzbytą formy, czasem abiektualną, sadyczną. Posługiwanie się tradycyjnymi technikami, częste stosowanie języka figuracji, zaczerpnięcia i cytaty z historii sztuki oraz rozwijanie wątków pojawiających się w sztuce naiwnej, świadczą nie tylko o dużej erudycji artystów, ale o tym, że tworzą oni własną przestrzeń w archiwach kultury wizualnej. Ważnym elementem dzieł tworzonych pod znakiem powrotu do wyobraźni wydaje się być ich narracyjność, opowiadanie historii, snucie opowieści często dziwnych, niepokojących, fascynujących i zarazem uwodzicielskich.

Projekt ma stanowić próbę przyjrzenia się z bliska zjawisku, które można określić mianem powrotu do wyobraźni. Pomimo tego, że zaproszeni reprezentują pokrewieństwo jeśli idzie o typ wrażliwości, pozostają autorami własnych, indywidualnych języków artystycznych. Zaprezentowana zostanie twórczość najbardziej znanych artystów kojarzonych z odrodzeniem zainteresowania surrealizmem, jak: Jakub Julian Ziółkowski czy Tomasz Kowalski, twórczość uznanego za prekursora takiego podejścia Piotra Janasa, jak również prace wciąż mało znanej w Polsce Doroty Jurczak. Światy przedstawione w obrazach znajdą przedłużenie w przestrzeni wystawy: w obiektach rzeźbiarskich i instalacjach przestrzennych Goshki Macugi i Kasi Fudakowski. Jako rodzaj suplementu pojawią się na wystawie prace Hansa Bellmera i Edmunda Monsiela, które będą stanowiły cytaty i punkt odniesienia przypominając o fascynacjach treściowych i formalnych zaproszonych do wystawy artystów.

Przekleństwa wyobraźni będą rozgrywać się w przestrzeni zbudowanej w nawiązaniu do estetyk i światów przedstawionych w prezentowanych pracach, poszczególne wątki, motywy, kształty, kolory, nastroje będą zapętlać się i powtarzać w różnych miejscach wystawy.

Wystawie ma towarzyszyć album z pracami artystów pomyślany jako antologia tekstów i obrazów. Kluczem do wyboru tekstów będzie swoiste pokrewieństwo słowa z obrazami i atmosferą, jaka z nich emanuje. Motywem przewodnim scalającym zebrane fragmenty stanie się temat wystawy – Przekleństwa wyobraźni.
tekst z bunkier.art.pl

Dorota Jurczak


Edmund Monsiel


Jakub Julian Ziółkowski


Piotr Janas


Goshka Macuga


Kasia Fudakowski

2.VI Kryptonim Matrioszka w Bunkrze

Bunkier Sztuki
Kryptonim Matrioszka
Angela Bartram
Ursula Mayer
Julie Masterton
Laure Prouvost
2.VI.2010 (środa)
godzina 18.00
wystawa potrwa do 4.VII.2010

Mniejsza całość będąca obrazem większej całości. Baba w babie. Matrioszka. Wystawa w Bunkrze Sztuki jest wyborem prac z wystawy EASTinternational, międzynarodowego biennale realizowanego we wschodniej Anglii. Jej obecność w Krakowie jest wynikiem współpracy EASTinternational z Bunkrem Sztuki w Krakowie i Galerią Trafo w Budapeszcie, stąd tytuł projektu: EAST goes East. Ambicją EASTinternational jest ukazywanie aktualnego stanu sztuki współczesnej poprzez prezentację najciekawszych prac i osobowości twórczych. Dla wielu artystów udział w projekcie jest często szansą na pierwszą międzynarodową wystawę.

Kryptonim Matrioszka jest zatem wystawą z wystawy, raportem, meldunkiem. W Bunkrze Sztuki możemy zobaczyć efekt kolejnej selekcji. Subiektywnej, będącej jednak częścią wykreowanej i zamkniętej całości. Kuratorka wystawy Magdalena Kownacka postanowiła pokazać cztery filmy, przedstawiające zupełnie różne podejścia do medium, którego rozwój jest jednym z bardziej pasjonujących zagadnień sztuki współczesnej. Proces zacierania granic pomiędzy różnymi dziedzinami: wideo, filmem eksperymentalnym, dokumentalnym czy fabułą – ujawnia się tak w warstwie struktury, techniki, estetyki, jak i metod narracji.

Film Angeli Bartram Licking dogs (2007) to wideo performance. Artystka liże pyski czterech psów ras, które zazwyczaj uznawane są za groźne lub agresywne. To proste działanie wywołuje odrazę i obrzydzenie, które towarzyszą przekraczaniu ustalonych norm zachowania. Oprócz konotacji seksualnych, kwestii wypierania niektórych objawów cielesności, zderzenia postaw dominacji i podległości czy antropomorfizowania rzeczywistości – praca ta wywołuje skojarzenia z mitologicznymi hybrydami, średniowiecznymi bestiami czy sławnymi filmowymi scenami pocałunków.

Lunch in the Fur / Le Déjeuner en Fourrure (2008) Ursuli Mayer to z kolei film wpisujący się w nurt wysokobudżetowych produkcji. W onirycznej atmosferze zawieszonego w czasie fikcyjnego spotkania trzech kobiet, Meret Oppenheim, Dory Maar i Josephine Baker. Bohaterki rozmawiają o naturze wspomnień i pamięci. Piękna modernistyczna architektura, portret płaczącej Dory Maar autorstwa Picassa, jej zakrwawiona rękawiczka, futrzana filiżanka Oppenheim, surrealistyczne w swej formie szachy, to obiekty-fetysze, wokół których budowana jest powolna i do niczego niezmierzająca narracja. Pojawiające się w filmie ikony awangardy, nieokreśloność czasu i miejsca, wyszukane kostiumy i scenografia oraz teatralność gestów i zapętlający się niezależnie od obrazów dialog pomiędzy bohaterkami tworzą niezwykle symboliczny i piękny spektakl, który przewrotnie imituje dokument z epoki.

Podobne fikcyjne spotkanie i zderzenie tradycji z nowoczesnością proponuje Julie Masterton w filmie Primary Situations Framed (2009). Tym razem jednak jest to spotkanie nie osób, a ich koncepcji twórczych. Fragment układu spektaklu Entity współczesnego brytyjskiego choreografa Wayne’a McGregora zarejestrowany został według diagramów opracowanych pod koniec lat pięćdziesiątych przez wybitną tancerkę awangardową Doris Humphrey. Jest to zderzenie neoklasycyzmu z awangardą poprzez współistnienie w jednej pracy dwóch dzieł gotowych (ready mades). Istotą filmu stają się zatem układ i usytuowanie tancerzy względem kamery, ruch wewnątrz kadru, struktura obrazu oraz mechanizmy jego produkcji.

Laure Prouvost proponuje natomiast skondensowany i szorstki w swej wizualnej formie film-test (Owt, 2007). Dynamiczna narracja filmu jest swoistą parodią całego gatunku narracyjnego wideo. Zarówno warstwa dźwiękowa, jak i komentarze w podpisach są luźno związane z obrazem. Wprowadzają widza w błąd, dając pozorne poczucie konsekwencji i spójności. Laure Prouvost z upodobaniem stosuje przesadę w komplikowaniu warstw filmu oraz w sposobach jego instalacji w przestrzeni galerii. Jej filmy są dziwacznymi fantazjami. Urzekają i drażnią jednocześnie – swoją swobodną strukturą, poetycznością i nonszalancją tak w stosunku do widza, jak i samego medium.

Cztery filmy zawierają to, co sprawia, że współczesna sztuka jest tak fascynująca – różnorodność oraz ogromne spektrum doznań i bodźców dostarczanych widzowi. Jest sensualność i intelekt, piękno i brzydota, powaga i ironia. Badanie zdolności percepcyjnych widza i analiza języka medium. Surrealizm i minimalizm, poruszająca cisza i nieznośny szum informacji, obrzydliwość i uniesienie, tradycja i nowoczesność. Matrioszka jest więc figurą ilustrującą zarówno skomplikowane struktury poszczególnych filmów, relacji pomiędzy nimi, jak i złożonej sytuacji powstania wystawy.

tekst z bunkier.art.pl

18.VI Ćwiertniewicz w OP

Otwarta Pracownia
To (nie) jest DNA
Wojciech Ćwiertniewicz
18.VI.2010 (piątek)
godzina 19.00
wystawa potrwa do 8.VII.2010

o wystawie

Wojciech Ćwiertniewicz
Urodzony w 1955. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie w 1981 r. Otrzymał kilka nagród (m.in. w 1987 roku Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida). Jest autorem kilkudziesięciu wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą. Jego prace są w kolekcjach kilku muzeów, m.in. Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu. Mieszka i pracuje w Krakowie.